W latach 70., 80. i 90. narastający „ruch ekologiczny” był odpowiedzią na przekonanie, że zasoby ziemi są rabowane, a nie wykorzystywane z szacunkiem, a miejsce, w którym żyjemy, było niszczone.

Architekci i budowniczowie zaczęli zdawać sobie sprawę ze swojej kluczowej roli dostawców tego najbardziej intymnego środowiska: naszych domów, miejsc pracy i budynków użyteczności publicznej.

W latach dziewięćdziesiątych początkowo samoświadomy, nieco ciężki styl „zielonego budynku” wyrósł na doskonałe połączenie twardych i miękkich stylów modernistycznych. Ten styl miał stworzyć język architektoniczny sprzyjający naturalnym materiałom, efektywnie wyrazistym projektom i ekscytującym nowym technologiom, takim jak zielone dachy i zielone ściany.

W 1959 roku w Auckland California Kaiser Center sześciopiętrowy budynek zbudował malowniczy podniebny ogród. Green Art Architecture jest uważana za „hybrydę” wspaniałego dzieła. Po sukcesie dojrzewającej technologii, od 1959 roku zielone dachy w Stanach Zjednoczonych, obecnie w Europie i innych krajach rozwiniętych prezentowane są w rosnącym trendzie.

Zazielenianie ścian, jego innowacyjna koncepcja i nowy przełom w tradycyjnej zieleni, stanie się nowym trendem w przyszłym zalesianiu. Wypełni niedostatki tradycyjnej płaskiej zieleni, poprawi ekologię miasta, tworząc prawdziwy zielony las, ludzie powrócą do natury, może być stosowany w przestrzeniach wewnętrznych i zewnętrznych, ścianach budynków, pionowych płaszczyznach krajobrazu itp. Krótko mówiąc, zielona płaszczyzna pionowa większa niż płaska przestrzeń zielona, ​​koncepcja zieleni polega na tym, że ludzie w przestrzeni dwuwymiarowej do trójwymiarowej przestrzeni ze skoku.