Rodzaje ścian dachowych
Intensywny ogród na dachu na Manhattanie
Dachy zielone można podzielić na intensywne, „półintensywne” lub ekstensywne, w zależności od głębokości podłoża sadzenia i wymaganej ilości zabiegów pielęgnacyjnych. Tradycyjne ogrody dachowe, które wymagają odpowiedniej głębokości gleby do uprawy dużych roślin lub konwencjonalnych trawników, są uważane za „intensywne”, ponieważ są pracochłonne, wymagają nawadniania, karmienia i innych zabiegów pielęgnacyjnych. Dachy intensywne są bardziej parkowe, z łatwym dostępem i mogą zawierać wszystko, od ziół kuchennych po krzewy i małe drzewa. Natomiast „ekstensywne” zielone dachy są zaprojektowane tak, aby były praktycznie samowystarczalne i powinny wymagać jedynie minimalnej konserwacji, na przykład corocznego odchwaszczania lub stosowania nawozu o powolnym uwalnianiu w celu przyspieszenia wzrostu. Dachy rozległe są zwykle dostępne tylko w celu konserwacji. Można je zakładać na bardzo cienkiej warstwie „gleby” (większość używa specjalnie opracowanych kompostów): nawet cienka warstwa wełny mineralnej ułożona bezpośrednio na wodoszczelnym dachu może wspierać sadzenie Sedum gatunki i mchy.
Kolejne ważne rozróżnienie dotyczy dachów zielonych spadzistych i dachów zielonych płaskich. Dachy dwuspadowe, tradycyjna cecha wielu skandynawskich budynków, mają zazwyczaj prostszą konstrukcję niż płaskie zielone dachy. Dzieje się tak, ponieważ nachylenie dachu zmniejsza ryzyko przenikania wody przez konstrukcję dachu, co pozwala na zastosowanie mniejszej liczby warstw hydroizolacyjnych i drenażowych.